Szybko narastająca opuchlizna ust może być objawem gwałtownej reakcji alergicznej. W takim przypadku konieczna jest interwencja medyczna. Czytaj również: Spuchnięte dziąsła – przyczyny i leczenie. Spuchnięta warga – objaw opryszczki i zapalenia jamy ustnej. Opuchnięte usta mogą być wywołane również czynnikami infekcyjnymi. Rany w jamie ustnej po ugryzieniu, od aparatu. Rany w jamie ustnej często przybierają postać nadżerek lub owrzodzeń, pokrytych włóknikowatym nalotem, nazywanych aftami. Szacuje się, że tworzenie się aft w jamie ustnej może dotyczyć nawet 20 proc. populacji. Etiopatogeneza powstawania aft nie jest do końca poznana. Opryszczka zwykła, czy inaczej opryszczka pospolita, febra lub „zimno”, to choroba zakaźna, za którą odpowiedzialne są wirusy HSV1 i HSV2. Opryszczkę wargową wywołują wirusy HSV1. Pojawia się zazwyczaj na czerwieni wargowej na granicy błony jamy ustnej i warg, gdy odporność organizmu ulega osłabieniu. Zapalenie jamy ustnej (dziecko ma wówczas problem, by jeść i pić), opryszczkowe zapalenie mózgu, pokrycie całego ciała opryszczkami, a także śmierć (w przypadku niemowląt). Dodajmy także, że im mniejsze dziecko, tym ciężej będzie przechodzić ten stan. Szczególnie zimą pacjenci coraz częściej zgłaszają się z problemami w obrębie ust i jamy ustnej (afty, zajady czy opryszczka). W ostatnich miesiącach za głównego winowajcę uznawana jest maseczka. Czy rzeczywiście może mieć ona związek z tymi problemami? Stomatolog podpowiada. Niemowlęta i noworodki wymagają hospitalizacji. Na miejscu podawane są im środki przeciwwirusowe, które hamują jego namnażanie. U starszych dzieci leczenie jest łatwiejsze i szybsze. Jeżeli opryszczka ogranicza się wyłącznie do nieestetycznego wyglądu i lekkiej bolesności, można leczyć ją za pomocą miejscowo aplikowanych maści. W przypadku bardziej rozsianych zmian i objawów niepokojących, a także zmian nawracających lekarz może zlecić leczenie doustne lub dożylne. Nie da się zupełnie wyleczyć opryszczki. Wirus przechodzi w stan latencji (uśpienia) do zwojów nerwowych. Opryszczka na brodzie może pojawić się na skutek zakażenia wirusem HSV. gardła Opryszczka: objawy, leczenie, dzieci, dorośli. Opryszczka - choroba, której przyczyną staje wnikanie do organizmu, lub aktywacji dostał się do niego, zanim wirus zawierający DNA.Istnieje kilka odmian przyczyny tego schorzenia. Najczęstszym z nich jest Herpes simplex ( HSV-1) transkrypcja w języku rosyjskim - wirus opryszczki Opryszczka w jamie ustnej. Słowo opryszczka po raz pierwszy pojawiło się ponad 25 wieków temu i zostało użyte przez Hipokratesa. W jego czasach za opryszczkę uważano już nie wielkie zmiany, nie będące niczym poważnym, w przeciwieństwie do owrzodzeń, które wywołuje kiła. 12325 Odsłony54 Komentarze. Dzień dobry, jestem w okolicach terminu porodu, wydaje mi się, że po wewnętrznej stronie wargi, w jamie ustnej zaczyna mi się robić opryszczka. Wiem, że wirus HSV1 jest groźny dla płodu przy zakażeniach pierwotnych, ale opryszczkę przechodziłam już kilkakrotnie (w tym raz w ciąży) i nie było z tym 8UeX. Opryszczka – przyczyny, objawy, leczenie opryszczki wargowej. Tabletki i maści na opryszczkę na ustach bez recepty Opryszczka pospolita to wirusowa choroba zakaźna skóry wywoływana przez dwa gatunki wirusów z rodziny Herpesviridae – HSV 1 i HSV 2. Pierwszy z nich powoduje opryszczkę wargową i opryszczkę błony śluzowej, natomiast wirus opryszczki 2. typu jest przyczyną zmian w okolicy narządów płciowych. Opryszczka wargowa jest najczęstszym rodzajem zmian opryszczkowych, ma postać nawrotową i łagodny przebieg. Nawrotom opryszczki szczególnie sprzyjają: osłabienie odporności, stres, przemęczenie, ekspozycja na słońce. Jak leczyć opryszczkę wargową? Jakie preparaty są dostępne bez recepty? Co to jest opryszczka? Opryszczka, inaczej zwana „zimnem” lub „febrą”, jest powszechną chorobą zakaźną. Wywołuje ją wirus HSV, czyli herpes simplex virus. Najczęściej występującą postacią kliniczną w przypadku zakażenia wirusem HSV jest opryszczka błony śluzowej jamy ustnej i skóry okolicy okołowargowej. Opryszczka wargowa jest najczęściej wywoływana przez wirusa HSV-1, czyli typ 1. wirusa. Typ 2. wirusa HSV, czyli HSV-2 wywołuje najczęściej opryszczkę narządów płciowych, a także zapalenie opon mózgowo–rdzeniowych. Dane literaturowe podają również, iż możliwa jest sytuacja, w której wirus typu 2. wywołuje opryszczkę wargową, natomiast wirus typu 1. opryszczkę w okolicy genitaliów. Cechą charakterystyczną wirusa opryszczki jest zdolność do reaktywacji po okresie utajenia. Wirus opryszczki typu 1. po przedostaniu się do organizmu przenosi się do komórek nerwowych zwoju trójdzielnego, natomiast wirus opryszczki typu 2. – do zwoju lędźwiowo–krzyżowego. Opryszczka – zakażenie wirusem opryszczki Do zakażenia wirusem opryszczki dochodzi w wyniku kontaktu z osobą zakażoną lub kontaktu z osobą, która jest nosicielem wirusa. Wirus opryszczki może być przenoszony przez wydzieliny (ślina, łzy, wydzielina z dróg płciowych i układu moczowego) – zakażenie może nastąpić w wyniku kontaktu bezpośredniego uszkodzonej skóry lub błony śluzowej ze zmianami opryszczkowymi osoby zakażonej lub jej wydzielinami. Wirus HSV-1 może być także przenoszony przez dotykanie i używanie tych samych przedmiotów, których wcześniej używała osoba zakażona (np. używanie wspólnego ręcznika, korzystanie ze wspólnych naczyń). Natomiast wirus opryszczki HSV-2 jest przenoszony poprzez kontakty seksualne. Zakażenie wirusem opryszczki może przybierać charakter pierwotny lub nawrotowy. Gojenie się zmian chorobowych w zakażeniu o charakterze pierwotnym może trwać około 2 tygodni, natomiast zakażenie o charakterze nawrotowym trwa zazwyczaj krócej i może liczyć kilka dni. Polecane dla Ciebie acyklowir, tabletka, opryszczka zł plaster, opryszczka zł plaster, opryszczka zł hydrokortyzon, acyklowir, krem, opryszczka zł Opryszczka – objawy opryszczki wargowej Charakterystycznymi objawami wystąpienia zakażenia wirusem opryszczki HSV-1 są: swędzenie, pieczenie, uczucie napięcia warg, mrowienie. Objawy te poprzedzają wystąpienie miejscowych zmian skórnych w postaci bolących pęcherzyków, które są wypełnione treścią surowiczą. Pokrywy powstałych pęcherzyków pękają, co w następnym etapie generuje pojawienie się nadżerek, które pokrywają się strupem. Okres wylęgania zazwyczaj liczy od 2 do 12 dni. Zakażenie wirusem opryszczki może mieć przebieg objawowy lub bezobjawowy. Często występuje sytuacja, w której zakażenie pierwotne ma przebieg bezobjawowy. Dane literaturowe podają, iż opryszczka spowodowana wirusem HSV-1 w 15–40% przypadkach ma charakter nawrotowy. Nawroty cechują się natomiast lżejszym przebiegiem i krótszym czasem trwania. Czynnikami wyzwalającymi nawrót choroby mogą być: stres, przemęczenie, silne promieniowanie słoneczne, miesiączka, wysoka gorączka, przeziębienie, słabsza odporność organizmu, mikrourazy powstałe w wyniku zabiegów kosmetycznych. Objawy opryszczki mają możliwość zlokalizowania się w każdym miejscu, najczęściej zmiany chorobowe pojawiają się jednak na granicy skóry i błony śluzowej. Wirus HSV-1 najczęściej powoduje objawy dotyczące twarzy (czerwień wargowa, błona śluzowa jamy ustnej, okolice nosa), tułowia oraz rąk. Natomiast rzadko wirus HSV-1 powoduje zmiany chorobowe w obrębie narządów płciowych. Opryszczka – leczenie opryszczki wargowej Maść i krem opryszczkę W leczeniu opryszki wargowej najbardziej popularną substancją jest acyklowir. Lek ten stosowany jest w postaci kremu lub żelu, a także tabletek, które dostępne są na receptę lub bez recepty. Acyklowir jest lekiem, który ingeruje w procesy replikacji wirusów wewnątrz zakażonych komórek. Należy do grupy inhibitorów polimerazy DNA. Literatura naukowa podaje, iż acyklowir nie powinien być stosowany w postaci kremów lub maści przy opryszczce wargowej (lecz tabletek), mimo, iż jest to jeden z popularniejszych sposobów użycia tej substancji. Wskazuje się, iż w tym wypadku skuteczność acyklowiru nie przewyższa skuteczności maści cynkowej. Natomiast inne źródła literaturowe podają, iż stosowanie acyklowiru miejscowo w postaci kremu skraca czas trwania choroby o 2 dni. W leczeniu wykorzystać także można maść z tlenkiem cynku oraz maść z ekstraktem z melisy, które hamują namnażanie wirusa. Plastry na opryszczkę W celu ograniczenia rozprzestrzeniania się wirusa oraz zmniejszenia ryzyka dalszego zakażenia można zastosować specjalne plastry na opryszczkę. Plastry hydrokoloidowe na opryszczkę wargową opierają swoje działanie na metodzie gojenia się ran w wilgotnym środowisku, dzięki czemu nie dochodzi do tworzenia się strupa, zmniejszone zostaje także ryzyko pojawienia się blizny. Plastry na opryszczkę są przeważnie przezroczyste i cienkie, dzięki czemu są niemal niewidoczne. Leki antywirusowe na receptę Do leków antywirusowych na receptę stosowanych w zakażeniu wirusem HSV-1 zaliczmy: acyklowir, walacyklowir. Warto pamiętać, iż w mało nasilonych objawach można zastosować preparaty miejscowe, natomiast kiedy objawy będą niepokoić i nasilać się warto skonsultować się z lekarzem, który może przepisać leki antywirusowe na receptę. Opryszczka – powikłania Powikłaniem opryszczki wargowej może być wyprysk opryszczkowaty Kaposiego, który charakteryzuje się rozległymi zmianami opryszczkowymi. Może dotyczyć infekcji w przebiegu pierwotnym lub wtórnym. Na powikłania po opryszczce szczególnie powinny uważać osoby z obniżoną odpornością oraz cierpiące na atopowe zapalenie skóry. Powikłania mogą bowiem generować poważne konsekwencje, stan chorych w ich przebiegu jest zazwyczaj ciężki i często wymagają oni hospitalizacji. Opryszczka – zapobieganie W celu zapobiegania zakażeniom wirusem opryszczki wargowej ważne jest, aby przestrzegać zasad higieny, powinno się również unikać czynników wywołujących nawroty choroby. Należy często myć ręce oraz dbać o odporność organizmu. W trakcie spędzania czasu podczas intensywnego promieniowania słonecznego należy odpowiednio chronić usta, stosując pomadkę z filtrem przeciwsłonecznym oraz głowę, nosząc czapkę bądź kapelusz. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Ból trzustki – objawy i przyczyny, jak boli trzustka? Trzustka jest narządem gruczołowym położonym w górnej części jamy brzusznej. Pełni ona w organizmie bardzo ważną funkcję – odpowiedzialna jest za produkcję soku trzustkowego, który ma w swym składzie enzymy regulujące procesy trawienne, jak również wytwarza ona insulinę i glukagon, czyli hormony wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy. Najczęstszą dolegliwością, którą odczuwamy przy zaburzonej pracy i chorobach trzustki, jest ból. Jakie zatem przyczyny mogą powodować ból trzustki? Pierwsza pomoc przy zawale Zawał mięśnia sercowego to martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do serca. Do zawału mięśnia sercowego dochodzi najczęściej na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej przez blaszkę miażdżycową. Do zawału zdecydowanie częściej dochodzi u mężczyzn niż u kobiet, zwykle dotyka on osoby po 40 roku życia. Jakie objawy mogą sugerować obecność guza mózgu? Pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego są u dorosłych przyczyną około 3% wszystkich zgonów na nowotwory złośliwe. Większość nowotworów ośrodkowego układu nerwowego jest umiejscowiona wewnątrzczaszkowo, a jedynie co dziesiąty nowotwór rozwija się w kanale kręgowym. Warto wiedzieć, jakie objawy wskazują na rozwijający się nowotwór. Zapomniane choroby zakaźne Obecnie na świecie zaczynają znowu pojawiać się choroby, o których świat już zaczynał zapominać. Ma to związek zarówno z tym, że bardzo dużo ludzi nie chce szczepić swoich dzieci, jak również z tym, że coraz więcej ludzi zwiedza odległe zakątki świata, nie stosując właściwej profilaktyki przed podróżami. O jakich chorobach mowa? Wysypka na brzuchu u dorosłego lub dziecka Każdy z nas nie jeden raz borykał się z problemem zmian skórnych, które lokalizowały się w różnych miejscach ciała. Czasami zmiany te były swędzące, czasami nie odczuwaliśmy natomiast żadnych związanych z nimi dolegliwości. Zdarzało się, że wykwity na skórze były płaskie, innym razem wyraźnie można było je wyczuć i miały one formę grudek lub krostek. Jedną z częstszych lokalizacji wysypki jest brzuch, co dotyczy zarówno ludzi dorosłych, jak i dzieci. Czerniak – objawy, diagnoza, profilaktyka. Najnowsze terapie w leczeniu czerniaka skóry Czerniak występuje rzadziej niż inne rodzaje nowotworów skóry, np. rak podstawnokomórkowy, ale jest bardziej podatny na wzrost i rozprzestrzenianie się. Jeśli uda się go wykryć we wczesnym stadium, rokowania dla pacjenta są bardzo pomyślne. Niestety problemem jest to, że pacjenci z podejrzanymi zmianami zbyt późno zgłaszają się do specjalisty. Jak rozpoznać czerniaka? Jakie są czynniki ryzyka? Paranoja indukowana (Folie a deux) – na czym polega zaburzenie psychiczne znane z filmu „Joker 2”? Wszystko wskazuje na to, że fabuła powstającego filmu „Joker 2" zbudowana zostanie wokół zaburzenia zwanego paranoją indukowaną (folie a deux). Znajomość objawów i charakterystyki tej przypadłości pozwala przewidzieć, o czym będzie opowiadała kontynuacja kinowego przeboju z 2019 roku. Pęknięty ząb – co robić, jak się leczy? Do najczęstszych przyczyn pęknięć zębów należą wady zgryzu, bruksizm, nagryzienie twardego przedmiotu. Uraz pojawia się także jako powikłanie leczenia kanałowego. Pęknięcie może dotyczyć korony zęba, ale też korzenia. Najczęstsze jest to pęknięcie poprzeczne (wzdłuż). Terapia polegW innych sytuacjach konieczne może być leczenie kanałowe czy nawet usunięcie zęba Zmiany pęcherzowe w jamie ustnej – przyczyny Zmiany pęcherzowe na błonie śluzowej jamy ustnej mogą być wynikiem urazu, infekcji lub schorzeń związanych z działaniem układu immunologicznego. Pęcherze i pęcherzyki wykazują tendencję do łatwego pękania z pozostawieniem nadżerek lub owrzodzeń. Choroby pęcherzowe mogą być bolesne i dotyczyć pacjentów w każdym wieku. U dzieci i młodych dorosłych częściej jednak występują opryszczkowe zapalenia jamy ustnej i zmiany w przebiegu ospy wietrznej, a u starszych pacjentów częściej rozpoznaje się pęcherzycę, chorobę Duhringa czy pemfigoid błon śluzowych. Pierwotne opryszczkowe zapalenie jamy ustnej i dziąseł Pierwotne opryszczkowe zapalenie jamy ustnej i dziąseł (postać pierwotnego zakażenia HSV – herpes simplex virus) to najczęstsza infekcja wirusowa w jamie ustnej. Zazwyczaj powodowana jest przez wirus opryszczki zwykłej typu 1 (HSV-1), ale obserwuje się również zakażenia wirusem HSV typu 2 (tzw. typem genitalnym). HSV-1 łatwo rozprzestrzenia się przez ślinę; źródłem zakażenia może być osoba chora lub nosiciel bezobjawowy. Infekując komórki nabłonka śluzówki jamy ustnej wirus HSV przyczynia się do powstawania śródnabłonkowych pęcherzyków, które pękają i pozostawiają strupy na wargach lub nadżerki w jamie ustnej. Zmianom towarzyszy obrzmienie i zaczerwienienie dziąseł; może wystąpić gorączka, ból głowy i powiększenie szyjnych węzłów chłonnych. Po wyleczeniu zakażenia pierwotnego utajony HSV rezyduje w tkance nerwowej i innych tkankach okolicy ustno-twarzowej. Opryszczka nawracająca Wtórne zakażenie wirusem opryszki zwykłej wiąże się z reaktywacją latentnej postaci HSV, na skutek miejscowego załamania dozoru immunologicznego lub zmian lokalnych mediatorów zapalnych (umożliwiających replikację wirusa). Choroba przebiega z wysiewem pęcherzyków, które pękają i pozostawiają nadżerkę. Ospa wietrzna i półpasiec Pierwotne zakażenie wirusem VZV (Varicella zoster virus – wirusem ospy wietrznej i półpaśca) wywołuje ospę wietrzną (w dzieciństwie). Reaktywacja latentnego VZV klinicznie objawia się jako półpasiec (w późniejszym okresie życia). Czynnikiem sprzyjającym reaktywacji najczęściej jest immunosupresja (powodowana nowotworem złośliwym, lekami, zakażeniem wirusem HIV i in.) Ospa wietrzna objawia się plamisto-grudkową wysypką na skórze, którą mogą poprzedzać (lub jej towarzyszyć) drobne nadżerki w jamie ustnej – na błonie śluzowej podniebienia i gardła. Reaktywacja VZV w półpaścu przebiega z silnym bólem po jednej stronie ciała, po którym pojawiają się zmiany pęcherzykowe (występujące jednostronnie, ograniczone do błony śluzowej i skóry unerwionej pojedynczą gałęzią nerwu trójdzielnego). Pemfigoid błon śluzowych Pemfigoid błon śluzowych (mucous membrane pemphigoid, MMP) jest autoimmunologiczną chorobą pęcherzową, która może zajmować błony śluzowe i/lub skórę. Zmiany w jamie ustnej zazwyczaj przyjmują postać bolesnych owrzodzeń śluzówki lub złuszczającego zapalenia dziąseł. Pęcherzyki i pęcherze mogą być wypełnione krwią, mają skłonność do szybkiego pękania. Zmiany w jamie ustnej najczęściej goją się bez bliznowacenia. Choroba Duhringa Choroba Duhringa (dermatitis herpetiformis) jest skórną postacią celiakii, związaną z nadwrażliwością na alfagliadynową frakcję białek pszenicy (wrażliwość na gluten). To choroba przewlekła przebiegająca z powstawaniem skupisk pęcherzyków na skórze lub błonie śluzowej, które mogą być poprzedzone zmianami rumieniowymi. Towarzyszy im silny świąd. W niektórych przypadkach zmiany w jamie ustnej są pierwszym objawem choroby. Rumień wysiękowy wielopostaciowy Rumień wysiękowy wielopostaciowy (erythema exudativum multiforme, EM) jest ostrą, nawrotową chorobą śluzówkowo-skórną, z tendencją do samoograniczania się. Jej etiologia nie została w pełni poznana, uważa się jednak, że to rodzaj reakcji nadwrażliwości, głównie na czynniki infekcyjne (wirus opryszczki zwykłej) lub niektóre leki (np. sulfonamidy). W jamie ustnej obserwuje się zmiany rumieniowe, pęcherze, rozsiane bolesne nadżerki i owrzodzenia oraz strupy krwotoczne na wargach. Proces chorobowy może objąć śluzówkę jamy ustnej, oczu i narządów płciowych – pojedynczo albo w skojarzeniu ze zmianami skórnymi. Choroba przebiega często z powiększeniem węzłów chłonnych i ogólnym złym samopoczuciem. Pęcherzyca Pęcherzyca to grupa autoimmunologicznych chorób pęcherzowych przebiegających z zajęciem skóry, jamy ustnej i innych błon śluzowych. W Polsce najczęstszą postacią jest pęcherzyca zwykła (pemphigus vulgaris, PV) powodująca obszary zmian nadżerkowych na śluzówce jamy ustnej, które mogą przechodzić na przełyk. W pęcherzycy dochodzi do wytwarzania krążących przeciwciał skierowanych przeciwko białku budującemu desmosomy w skórze i błonie śluzowej. W pęcherzycy zwykłej antygen stanowi desmogleina 3. Przeciwciało (po związaniu z tym antygenem) aktywuje układ dopełniacza i aktywator plazminogenu, powodując akantolizę i powstawanie łatwo pękających pęcherzy. Co to jest opryszczka i jakie są jej przyczyny? Opryszczkę nazwano pospolitą, ponieważ jest to bardzo częste zakażenie wirusowe u ludzi. Zmiany mogą wywołać dwa blisko ze sobą spokrewnione wirusy: HSV-1 i HSV-2 (skrót od Herpes simplex virus). Pierwszy z wirusów zwykle powoduje opryszczkę w górnej części ciała (wargi i jama ustna), drugi głównie na narządach płciowych, ale zdarza się, też odwrotnie. Zmiany niezależnie od umiejscowienia oraz typu wirusa praktycznie nie różnią się wyglądem. Okres wylęgania opryszczki wynosi od 1 do 26 dni, zwykle 6–8 dni. Wirus opryszczki typu 1 (HSV-1) przenosi się z wydzieliną pęcherzykową, śliną oraz przez bezpośredni kontakt z błonami śluzowymi i skórą, np. przy pocałunkach, czasami przez picie z jednego naczynia, wspólne sztućce, maszynki do golenia czy ręczniki. Najbardziej zaraźliwy jest płyn z pęcherzyków. Oznacza, to że najłatwiej jest się zarazić przez kontakt z pęcherzykami. Ślina osoby zakażonej w czasie objawów opryszczki oraz od czasu do czasu także przy braku objawów, zawiera znacznie mniejsze ilości (100–1000 razy mniej) wirusa opryszczki. Do zakażeń dochodzi zatem zwykle od osób z objawami opryszczki, choć możliwe są od osób bez objawów. Wirus szybko ginie w temperaturze pokojowej oraz po wyschnięciu, dlatego przenoszenie się opryszczki przez przedmioty lub drogą kropelkową należy do rzadkości. Do zakażenia pierwotnego (pierwszego w życiu) dochodzi najczęściej we wczesnym dzieciństwie, jednak opryszczką można zakazić się w każdym wieku. Odsetek dorosłych zakażonych HSV-1 przekracza 90%. Z kolei wirus HSV-2 wywołuje najczęściej zakażenie okolic narządów płciowych i przekazywany jest najczęściej drogą kontaktów seksualnych. Zakażeniu ulegają zwykle osoby dorosłe. Wspólną cechą wirusów opryszczki jest rozwój zakażenia latentnego, czyli trwającego całe życie osoby zakażonej. Większość ludzi zakaża się HSV-1 w dzieciństwie. Do zakażeń HSV-2 dochodzi zwykle po rozpoczęciu życia seksualnego. Kto raz zaraził się opryszczką, będzie już zawsze miał w swoim organizmie wirusa opryszczki i okresowo będzie go wydalał w ślinie lub wydzielinach płciowych. Dzieje się tak, ponieważ po zakażeniu wirusy opryszczki pozostają w organizmie na stałe. Przebywają w stanie „uśpienia” w komórkach zwojów nerwowych i mogą się okresowo uczynniać, zwykle pod wpływem czynników, takich jak infekcja, osłabienie, stres, niedożywienie, miesiączka, wychłodzenie lub działanie promieni słonecznych (opalanie). Jest to opryszczka nawrotowa, zwykle o łagodniejszym przebiegu od zakażenia pierwotnego. Nie ma możliwości całkowitego wyleczenia zakażenia HSV. Jak często występuje opryszczka? Zakażenia wirusami opryszczki są szeroko rozpowszechnione wśród ludzi. Badania serologiczne wskazują, że przeważająca większość dorosłych (do 90%) jest zakażona wirusem HSV-1, a u około co dziesiątego dorosłego występuje zakażenie HSV-2. Mimo częstych kontaktów ze śliną i błonami śluzowymi, np. przy pocałunkach, nie wszyscy ulegają zakażeniu i tylko około połowy zakażonych osób cierpi potem na nawroty opryszczki wargowej – zakażenia są często bezobjawowe. W Polsce odsetek osób z zakażeniem objawowym HSV-1, czyli nawracającą opryszczką, szacowany jest na 60% populacji. Wiele czynników, takich jak: działanie światła słonecznego lub promieniowanie ultrafioletowe (UV), zakażenia górnych dróg oddechowych, gorączka, przemęczenie, urazy, zabiegi stomatologiczne, miesiączka, stosowanie glikokortykosteroidów, operacje chirurgiczne czy stres psychiczny sprzyjają nawrotom opryszczki. Częsta, nawrotowa opryszczka zdarza się u osób z prawidłową odpornością. Nawroty opryszczki wargowej mogą występować co kilka dni, a także w odstępie tygodni, miesięcy lub lat. U zdrowych osób obserwuje się tendencję do coraz rzadszego i łagodniejszego występowania nawrotów opryszczki wraz z upływem czasu. Jak się objawia opryszczka? W miejscu wtargnięcia wirusa, co zwykle następuje przez błonę śluzową, rzadziej przez uszkodzoną skórę, osoba zakażona odczuwa przeczulicę, świąd i pieczenie. Po około 2–3 dniach pojawiają się w zajętej okolicy drobne, bolesne pęcherzyki zapalne wypełnione przeźroczystym płynem, które pękają i pozostawiają bolesne owrzodzenia oraz nadżerki. Zmiany goją się samoistnie, zwykle nie zostawiając śladów. U osób z zakażeniem pierwotnym objawy utrzymują się przez kilka tygodni, w nawrotowym krócej, zwykle przez 10–12 dni. W zależności od umiejscowienia, zakażenia wirusami opryszczki mogą przybierać może różne postacie. Zakażenie HSV-1 zwykle przebiega jako: Opryszczka wargowa. Jest to najczęstsza postać nawrotowa, zwykle o łagodnym przebiegu bez towarzyszących objawów ogólnych. W okolicy ust zwykle w kąciku, na pograniczu błony śluzowej i skóry występują nieliczne skupiska, bolesnych pęcherzyków zapalnych. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej (gingivostomatitis) to zwykle postać pierwotnego zakażenia HSV-1. Pęcherzyki powstają na błonie śluzowej jamy ustnej, po ich pęknięciu tworzą się bolesne nadżerki. Przebieg jest cięższy niż opryszczki wargowej. Występują objawy ogólne: gorączka i złe samopoczucie. Zanokcica opryszczkowa i opryszczka skóry. Zanokcica opryszczkowa jest zakażeniem wału paznokciowego wywołanym przez wirusy opryszczki zwykłej. Zmiany są bolesne i ograniczają się do palców rąk. Zanokcica wywołana przez wirusa HSV-1 często występuje u pracowników ochrony zdrowia, którzy mają kontakt z pacjentami zakażonymi opryszczką – dotyczy np. stomatologów narażonych na kontakt z wydzielinami z jamy ustnej. Podobne zmiany mogą być związane z zakażeniem wirusem HSV-2: występują wówczas wśród dorosłych najczęściej w wieku 20–30 lat po dotykaniu okolic narządów płciowych osób zakażonych wirusem HSV2. Zmiany opryszczkowe mogą także występować w innych okolicach skóry, tzw. opryszczka zapaśników (herpes gladiatorum). Zapalenie spojówek i rogówki (keratitis herpetica, keratitis dendritica) to groźna postać opryszczki, która może doprowadzić do utraty wzroku ze względu na zmętnienie rogówki. Opryszczkowe zapalenie mózgu to choroba bardzo groźna, ale rzadka. Szacowana roczna zapadalność wynosi około 1 na 500 000 osób. Chorują najczęściej dzieci i młodzi ludzie poniżej 20 lat, zwykle w przebiegu zakażenia pierwotnego, oraz dorośli po 50. roku życia, w przebiegu reaktywacji zakażenia. Typowe objawy to: zaburzenia świadomości, zmiany zachowania, gorączka, zaburzenia mowy, niezborność, napady drgawek, niedowłady i porażenia nerwów czaszkowych (objawy ogniskowe). U części chorych występuje obrzęk tarczy nerwu wzrokowego. Śmiertelność chorych nieleczonych sięga 70%. Leczenie acyklowirem zmniejsza śmiertelność do 10–20%. Zapalenie mózgu pozostawia trwałe następstwa (porażenia i inne deficyty neurologiczne) u większości dorosłych chorych. Zakażenia narządowe – np. zapalenie przełyku, zapalenie wątroby, czy opryszczka uogólniona występują najczęściej występuje u pacjentów ze zmniejszoną odpornością, w tym po chemioterapii, otrzymujących leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu narządów czy w przebiegu AIDS, rzadko u osób z prawidłową odpornością. W zaburzeniach odporności przebieg zakażenia HSV jest ciężki, a rokowanie poważne. Zakażenie wirusem opryszczki płciowej (HSV-2) najczęściej przebiega, jako: Opryszczka narządów płciowych: jest prawdopodobnie najczęstszym zakażeniem przenoszonym drogą płciową. Co ważne, większość zakażonych HSV-2 nie zdaje sobie sprawy, że są zakażeni, gdyż przebieg może być skąpoobjawowy, bez typowych pęcherzyków lub zupełnie bezobjawowy. Nawet bez leczenia z czasem objawy stają się coraz łagodniejsze, a nawroty coraz rzadsze. Typowe zmiany towarzyszące zakażeniu narządów płciowych przez HSV-1 lub HSV-2 to zgrupowane zapalne grudki i pęcherzyki na zewnętrznej powierzchni genitaliów, które przypominają opryszczkę na wargach. Zmiany pojawiają się zazwyczaj po 4–7 dniach po kontakcie seksualnym z osobą zakażoną HSV-2 lub HSV-1. Nawroty opryszczki narządów płciowych wywołanej przez HSV-1 są około 6 razy rzadsze niż wywołanej przez HSV-2. Nawrotom opryszczki płciowej często towarzyszy ból, świąd i pieczenie. Ponadto objawy ogólne gorączka, bóle głowy, bóle mięśni, obrzęk i powiększone węzły chłonne pachwinowe oraz złe samopoczucie. Opryszczkowe zapalenie odbytnicy (zapalenie odbytu i odbytnicy) jest u obu płci następstwem stosunków analnych. Zmiany u mężczyzn: występują na żołędzi prącia, napletku, lub na innych częściach okolicy narządów płciowych, w pachwinach, na pośladkach, udach lub wokół odbytu. Z penisa może wyciekać wydzielina. Oddawanie moczu może być utrudnione lub sprawiać ból. Zmiany u kobiet pojawiają się wargach sromowych, łechtaczce lub innych częściach sromu, na pośladkach lub wokół odbytu. Może występować wydzielina z pochwy. Kobiety często skarżą się na bolesne oddawanie moczu oraz tkliwość szyjki macicy przy stosunku. Po 2–3 tygodniach, zmiany przekształcają się w owrzodzenia i nadżerki, czasami pokryte strupem, a potem stopniowo ustępują. W rzadkich przypadkach zajęcie okolicy krzyżowej rdzenia kręgowego może spowodować ostre zatrzymanie moczu oraz objawy zapalenia rdzenia i korzonków nerwowych: ból, utratę lub zaburzenia czucia (parestezje) i wysypki, zwane zespołem Elsberga. Opryszczkowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu to najpoważniejsza, ale bardzo rzadka postać zakażenia wirusem HSV-2 o dużej śmiertelności. Przebiega podobnie jak zapalenie mózgu wywołane przez HSV-1. Co robić w razie wystąpienia objawów opryszczki? Łagodne, mało nasilone, miejscowe zmiany wywoływane przez wirusy opryszczki występują tak często, że są powszechnie znane, bagatelizowane i rzadko bywają przyczyną zgłaszania się do lekarza. Zgłosić się do lekarza powinni chorzy z rozległymi zmianami, opryszczką z towarzyszącymi objawami ogólnymi (np. gorączka, bóle mięśni, uczucie rozbicia, złe samopoczucie) oraz współistniejącymi czynnikami ryzyka, np. pacjenci z ciężkimi chorobami skóry, upośledzoną odpornością, leczeni glikokortykosteroidami, chorzy w trakcie chemioterapii nowotworów lub po radioterapii. Pilnego zgłoszenia się do lekarza wymagają chorzy z objawami neurologicznymi, takimi jak: sztywność karku, zaburzenia świadomości czy objawy ogniskowe, a także zmianami w obrębie narządu wzroku. Leczenia wymaga też opryszczka okolic płciowych. Szybkie zgłoszenie się do lekarza jest ważne ze względu na znacznie większą skuteczność leczenia przeciwwirusowego, które zostanie zastosowane na początku zakażenia w porównaniu z leczeniem zastosowanym później. Jak lekarz stawia diagnozę opryszczki? Wygląd zmian opryszczkowych jest na tyle charakterystyczny, że umożliwia ustalenie rozpoznania na podstawie samego badania lekarskiego. Zakażenia narządowe lub ciężki przebieg choroby wymagają zwykle hospitalizacji oraz wykonania badań dodatkowych. Zakażenie wirusami opryszczki można potwierdzić za pomocą badań serologicznych, które wykrywają swoiste przeciwciała, badań PCR, które wykrywają geny wirusów lub hodowli wirusów na kulturach tkankowych. Jakie są sposoby leczenia opryszczki? Miejscowe zmiany o niewielkim nasileniu niekiedy nie wymagają leczenia. Można miejscowo stosować leki przeciwwirusowe: acyklowir, denotywir, dokozanol lub tromantadynę, a także środki łagodzące objawy i wysuszające, np. pastę cynkową. W cięższych postaciach zakażeń opryszczkowych podaje się ogólnoustrojowo (doustnie lub dożylnie) acyklowir – lek przeciwwirusowy który hamuje replikację wirusów HSV. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie opryszczki? Jeżeli ktoś zaraził się wirusem opryszczki (HSV-1 lub HSV-2), już zawsze ten wirus będzie się znajdował w jego organizmie i okresowo będzie go wydalał w ślinie lub wydzielinach płciowych. Z czasem lub pod wpływem długotrwałego leczenia przeciwwirusowego nawroty opryszczki będą coraz łagodniejsze i coraz rzadsze, niemniej nie ma możliwości całkowitego wyleczenia zakażenia HSV. Leki przeciwwirusowe nie niszczą wirusa, hamują tylko jego replikację (mnożenie się). Co trzeba robić po zakończeniu leczenia opryszczki? Po przebyciu pierwotnego zakażenia wirusem opryszczki warto pamiętać o częstych nawrotach zakażenia (ok. połowy zakażonych) i przygotować się na jego wystąpienie. Dlatego chorzy z opryszczką płciową powinni dysponować lekiem przeciwwirusowym, który będzie można zastosować od pierwszych dni reaktywacji zakażenia, a pacjenci po przebyciu zapalenia rogówki powinni pozostawać pod kontrolą okulisty. Ostre opryszczkowe zapalenie jamy ustnej najczęściej występuje u dzieci, jeśli pojawia się u dorosłych ma zazwyczaj łagodny przebieg. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej, dziąseł i gardła to postać pierwotnego zakażenia wirusem HSV typu 1 (łac. herpes simplex virus), rozpoczyna się nagle, zazwyczaj od wysokiej gorączki, następnie na błonie śluzowej jamy ustnej pojawiają się bolesne pęcherzyki, które pękają, tworząc owrzodzenia. Jak leczy się ostre opryszczkowe zapalenie jamy ustnej? Opryszczkowe zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, dziąseł i gardła (łac. gingivostomatitis et pharyngitis herpetica) jest zakażeniem spowodowanym przez wirus HSV (łac. herpes simplex virus), czyli przez wirus opryszczki zwykłej typu 1. Opryszczka błony śluzowej jamy ustnej, a także skóry okolicy okołowargowej jest najczęstszą postacią kliniczną zakażenia wirusem HSV. Natomiast dane literaturowe zwracają również uwagę na fakt, iż sama dolegliwość gingivostomatitis herpetica, czyli zapalenie błony śluzowej jamy ustnej i dziąseł, należy do najczęstszych objawów klinicznych pierwotnego zakażenia wirusem HSV typu 1 (zmiany chorobowe mogą rozprzestrzeniać się również na gardło). Choroba dotyka najczęściej dzieci w wieku do około 5 lat, lecz także może wystąpić u osób dorosłych (ma ona wówczas przeważnie lżejszy przebieg). Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej, dziąseł i gardła – przyczyny Przyczyną opryszczkowego zapalenia jamy ustnej, dziąseł i gardła jest wirus HSV-1, czyli wirus opryszczki zwykłej typu 1. Występuje również typ 2 wirusa opryszczki, który powoduje głównie infekcje w okolicy okołogenitalnej oraz zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Zakażenie wirusem HSV-1 może nastąpić w wyniku kontaktu z osobą zakażoną (lub osobą, która jest nosicielem wirusa), na przykład poprzez ślinę, łzy, przez używanie i dotykanie tych samych przedmiotów. Natomiast zakażenie wirusem HSV-2 może nastąpić w wyniku kontaktów seksualnych. Wirusy opryszki posiadają właściwości neurotropowe – wirus HSV-1 po wniknięciu do organizmu przedostaje się do komórek nerwowych zwoju trójdzielnego, a wirus opryszki typu 2, czyli HSV-2, podąża do zwoju lędźwiowo-krzyżowego. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej, dziąseł i gardła – objawy Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej i dziąseł u dzieci rozpoczyna się nagle, pojawia się wysoka gorączka w granicach 39-40 st. C. Chorobie towarzyszy złe samopoczucie, rozdrażnienie, brak apetytu oraz osłabienie organizmu. Może także występować powiększenie okolicznych węzłów chłonnych (szyjnych i podżuchwowych). Zmiany pęcherzykowe mogą przenosić się na wargi, również na skórę twarzy, a także na gardło. Powstające pęcherzyki mogą pękać, co w konsekwencji może generować powstanie rozlanych nadżerek oraz owrzodzeń. Dodatkowo chorobie może towarzyszyć zaczerwienienie i obrzęk dziąseł, również ślinotok. Stan zdrowia u dzieci dotkniętych tą chorobą zwykle poprawia się w ciągu 5-7 dni, a powstałe zmiany chorobowe goją się powoli. W pierwszej kolejności ustępują objawy ogólne, z kolei w drugiej kolejności ustępują objawy miejscowe w jamie ustnej. Niekiedy objawy są na tyle poważne, iż chory wymaga hospitalizacji. U osób dorosłych zapalenie opryszczkowe jamy ustnej najczęściej ma przebieg łagodniejszy niż u dzieci. Rzadko bywają sytuacje, iż pierwotne zakażenie u osób dorosłych ma ciężki przebieg. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej, dziąseł i gardła – leczenie W leczeniu opryszczkowego zapalenia jamy ustnej, dziąseł i gardła stosuje się leki z grupy leków przeciwbólowych oraz przeciwgorączkowych. Podczas terapii należy zwracać uwagę na nawadnianie organizmu oraz stosowanie odpowiedniej diety. Przyjmowane posiłki nie powinny powodować podrażnień (zaleca się pokarmy obojętne w smaku i papkowate), posiłki również nie powinny być gorące. W leczeniu opryszczkowego zapalenia błony śluzowej jamy ustnej stosuje się z powodzeniem acyklowir. Lek stosuje się doustnie w ostrych i nasilonych stanach zapalnych. W przypadku, kiedy pacjent nie może przyjąć leku doustnie, a u niemowląt acyklowir podaje się dożylnie. Leczenie dzieci powinno odbywać się pod kontrolą lekarza. wróć do bloga czytaj kolejny A. Lesiak, J. Narbutt, Kompleksowe leczenie opryszczki wargowej, „Forum Dermatologicum” 2017, nr 147-151. Opryszczkowe zapalenia jamy ustnej to choroba będąca wynikiem kontaktu z wirusem opryszczki zwykłej. Symptomem charakterystycznym jest występowanie zmian pęcherzykowych wewnątrz ust, na podniebieniu czy na języku. Ich pojawienie się jest zwykle poprzedzone objawami zwiastunowymi. Jak rozpoznać opryszczkę w jamie ustnej? Jak rozpoznać opryszczkowe zapalenie jamy ustnej? Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej to schorzenie wywołane przez typ 1 wirusa opryszczki zwykłej (Herpes simplex virus type 1, HSV-1). Najczęściej jest to wynik zakażenia pierwotnego, czyli pierwszego w życiu kontaktu z wirusem. Zwykle dotyczy niemowląt i małych dzieci w wieku od 6 miesięcy do 5 lat, jeśli nie otrzymały przeciwciał od swojej matki. Do zakażenia opryszczką wewnątrz ust może dojść także w trakcie trwania akcji porodowej. Rozpoznanie opryszczkowego zapalenia gardła u dzieci i u dorosłych w początkowym etapie rozwoju może nie być łatwe, gdyż przypomina ono przeziębienie. Pojawia się zatem uczucie ogólnego rozbicia, zmęczenia, rozdrażnienia oraz bóle mięśni i stawów. Często występuje podwyższona temperatura ciała, której towarzyszy zmniejszenie apetytu. W następnej kolejności, opryszczka wewnątrz jamy ustnej wywołuje silny ból gardła. Zwykle jest on bardzo nieprzyjemny, drapiący. W kolejnym etapie, pojawia się najbardziej charakterystyczny objaw w postaci osutki pęcherzykowej. Poprzedza go występowanie symptomów zwiastunowych, czyli bólu, pieczenia oraz uczucia swędzenia i mrowienia. Pojawiające się pęcherzyki są efektem miejscowej reakcji na tle zapalnym. Wypełnione są wydzieliną surowiczą. Jeśli zmiany są zlokalizowane pod postacią opryszczki na podniebieniu, opryszczki gardła, opryszczki na języku lub opryszczki na dziąśle, istotnie ograniczają swobodne jedzenie i picie. W trakcie przebiegu zakażenia, pęcherzyki pękają i przysychają, pozostawiając bolesne nadżerki. Dołącza się uczucie nieprzyjemnego zapachu z ust. Opryszczka w jamie ustnej zwykle goi się samoistnie w ciągu ok. 7-10 dni bez pozostawiania blizn. Zmiany w jamie ustnej mogą wskazywać na afty. Sprawdź, jak je rozpoznać i leczyć Leczenie opryszczkowego zapalenia jamy ustnej Terapia opryszczkowego zapalenia jamy ustnej przy niewielkim stopniu nasilenia zmian nie wymaga podejmowania zbyt intensywnych działań. Pęcherzyki pękają i wysychają samoistnie. Ulgę w odczuwaniu dyskomfortu przyniosą preparaty o działaniu przeciwwirusowym (tj.: acyklowir, tromantadyna). Pomocne są także preparaty łagodzące nieprzyjemne symptomy oraz środki dające efekt wysuszenia zmian pęcherzykowych (np. pasta cynkowa). Zmian w postaci opryszczki w jamie ustnej nie należy jednak lekceważyć, zwłaszcza w przypadku małych dzieci. W tej grupie pacjentów, wysoka gorączka oraz utrata apetytu mogą mieć groźne konsekwencje. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej u dzieci Ból gardła, gorączka, osłabienie, nieprzyjemny zapach z ust – tak może objawiać się opryszczkowe zapalenie jamy ustnej, dolegliwość najczęściej występująca u dzieci. Bolesne owrzodzenia powodują, że mali pacjenci nie tylko nie chcą przyjmować leków, ale również jedzenia i picia. W najcięższych przypadkach konieczne jest leczenie szpitalne. Ostre zapalenie jamy ustnej i dziąseł to najczęściej występująca u dzieci postać opryszczki wargowej wywołanej wirusem HSV-1. Wirus jest przenoszony na dziecko przez ślinę chorej osoby lub nosiciela. Okres inkubacji choroby wynosi kilka dni, a powrót do zdrowia może trwać nawet dwa tygodnie. Choroba ma nieco inny przebieg niż opryszczka wargowa zwana popularnie febrą lub zimnem na ustach. Czy to opryszczkowe zapalenie jamy ustnej? Do pierwszego zakażenia dochodzi najczęściej u dzieci między od 6. miesiącem a 5. rokiem życia. Wirus opryszczki wnika wtedy do organizmu i umiejscawia się w końcówkach nerwów, zwłaszcza w zwojach czuciowych. Tutaj pozostaje już do końca życia i uaktywnia się w okresach osłabienia systemu odpornościowego, oraz psychicznego i fizycznego wyczerpania. Sprawdź Jakie mogą być przyczyny opryszczki? U małych dzieci wirus HSV-1 bardzo często prowadzi do opryszczkowego zapalenia jamy ustnej. Po raz pierwszy zakażenie może mieć ostry przebieg. U dziecka może pojawić się wysoka gorączka, powiększenie węzłów chłonnych w okolicy szyi, osłabienie, rozdrażnienie, nieprzyjemny, gnilny zapach z ust, silne ślinienie się. A do tego w ciągu 2-3 dni w buzi wyskoczą bolące pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym, które będą tworzyły trudno gojące się nadżerki. Owrzodzenia najczęściej występują na tylnej ścianie gardła, łukach podniebiennych, języczku, migdałkach i podniebieniu miękkim. Im mniejsze dziecko z opryszczkowym zapaleniem jamy ustnej, tym większy jest problem z podawaniem mu leków, karmieniem i pojeniem. W skrajnych przypadkach może nawet dojść do odwodnienia małego pacjenta, dlatego nie powinno się lekceważyć opryszczkowego zapalenia jamy ustnej u dzieci i skonsultować zakażenie z lekarzem. Dodatkowo maluszki, które ssą palce mogą wirusa opryszczki przenieść wraz ze śliną w okolice oka, co grozi w skrajnych przypadkach uszkodzeniem rogówki i utratą wzroku. Jak leczyć opryszczkowe zapalenie jamy ustnej? W leczeniu objawów opryszczkowego zapalenia jamy ustnej czas jest tak samo ważny, jak podczas leczenie opryszczki wargowej. Leki przeciwwirusowe powinny zostać podane w pierwszej fazie choroby, czyli najpóźniej w momencie pojawienia się pęcherzyków. U małych dzieci lekarz zleci podawanie leku przeciwwirusowego zawierającego acyklowir w postaci zawiesiny. Podawany od pierwszych 3 dni choroby jest w stanie znacznie skrócić czas choroby i okres namnażania się wirusów. Dodatkowo można pomóc dziecku i podawać mu leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, pamiętając jednak o tym, że dzieci do 12 roku życia nie powinny dostawać aspiryny, która może u nich wywołać zespół Reye’a. Dowiedz się jak pomóc dziecku w chorobie? Trzeba też zwrócić szczególną uwagę na to, żeby dziecko, które podczas opryszczkowego zapalenia jamy ustnej ma kłopoty z połykaniem, nie dostawało zbyt gorących płynów i zbyt twardych pokarmów, bo mogą one doprowadzić do jeszcze większego podrażnienia błony śluzowej. Najlepiej podawać letnie lub zimne, niekwaśne napoje, papki, zupy, galaretki, kisiel, lody. W okresie choroby dobrze jest także pomóc dziecku w delikatnym myciu zębów. Zakażenie wirusem opryszczki zwykłej u dorosłych Opryszczkę nazwano pospolitą, ponieważ jest to bardzo częste zakażenie wirusowe u ludzi. Zmiany mogą wywołać dwa blisko ze sobą spokrewnione wirusy: HSV-1 i HSV-2 (skrót od Herpes simplex virus). Pierwszy z wirusów zwykle powoduje opryszczkę w górnej części ciała (wargi i jama ustna), drugi głównie na narządach płciowych, ale zdarza się, też odwrotnie. Zmiany niezależnie od umiejscowienia oraz typu wirusa praktycznie nie różnią się wyglądem. Okres wylęgania opryszczki wynosi od 1 do 26 dni, zwykle 6–8 dni. Wirus opryszczki typu 1 (HSV-1) przenosi się z wydzieliną pęcherzykową, śliną oraz przez bezpośredni kontakt z błonami śluzowymi i skórą, np. przy pocałunkach, czasami przez picie z jednego naczynia, wspólne sztućce, maszynki do golenia czy ręczniki. Najbardziej zaraźliwy jest płyn z pęcherzyków. Oznacza, to że najłatwiej jest się zarazić przez kontakt z pęcherzykami. Ślina osoby zakażonej w czasie objawów opryszczki oraz od czasu do czasu także przy braku objawów, zawiera znacznie mniejsze ilości (100–1000 razy mniej) wirusa opryszczki. Do zakażeń dochodzi zatem zwykle od osób z objawami opryszczki, choć możliwe są od osób bez objawów. Wirus szybko ginie w temperaturze pokojowej oraz po wyschnięciu, dlatego przenoszenie się opryszczki przez przedmioty lub drogą kropelkową należy do rzadkości. Do zakażenia pierwotnego (pierwszego w życiu) dochodzi najczęściej we wczesnym dzieciństwie, jednak opryszczką można zakazić się w każdym wieku. Odsetek dorosłych zakażonych HSV-1 przekracza 90%. Z kolei wirus HSV-2 wywołuje najczęściej zakażenie okolic narządów płciowych i przekazywany jest najczęściej drogą kontaktów seksualnych. Zakażeniu ulegają zwykle osoby dorosłe. Wspólną cechą wirusów opryszczki jest rozwój zakażenia latentnego, czyli trwającego całe życie osoby zakażonej. Większość ludzi zakaża się HSV-1 w dzieciństwie. Do zakażeń HSV-2 dochodzi zwykle po rozpoczęciu życia seksualnego. Kto raz zaraził się opryszczką, będzie już zawsze miał w swoim organizmie wirusa opryszczki i okresowo będzie go wydalał w ślinie lub wydzielinach płciowych. Dzieje się tak, ponieważ po zakażeniu wirusy opryszczki pozostają w organizmie na stałe. Przebywają w stanie „uśpienia” w komórkach zwojów nerwowych i mogą się okresowo uczynniać, zwykle pod wpływem czynników, takich jak infekcja, osłabienie, stres, niedożywienie, miesiączka, wychłodzenie lub działanie promieni słonecznych (opalanie). Jest to opryszczka nawrotowa, zwykle o łagodniejszym przebiegu od zakażenia pierwotnego. Nie ma możliwości całkowitego wyleczenia zakażenia HSV. Zakażenia wirusami opryszczki są szeroko rozpowszechnione wśród ludzi. Badania serologiczne wskazują, że przeważająca większość dorosłych (do 90%) jest zakażona wirusem HSV-1, a u około co dziesiątego dorosłego występuje zakażenie HSV-2. Mimo częstych kontaktów ze śliną i błonami śluzowymi, np. przy pocałunkach, nie wszyscy ulegają zakażeniu i tylko około połowy zakażonych osób cierpi potem na nawroty opryszczki wargowej – zakażenia są często bezobjawowe. W Polsce odsetek osób z zakażeniem objawowym HSV-1, czyli nawracającą opryszczką, szacowany jest na 60% populacji. Wiele czynników, takich jak: działanie światła słonecznego lub promieniowanie ultrafioletowe (UV), zakażenia górnych dróg oddechowych, gorączka, przemęczenie, urazy, zabiegi stomatologiczne, miesiączka, stosowanie glikokortykosteroidów, operacje chirurgiczne czy stres psychiczny sprzyjają nawrotom opryszczki. Częsta, nawrotowa opryszczka zdarza się u osób z prawidłową odpornością. Nawroty opryszczki wargowej mogą występować co kilka dni, a także w odstępie tygodni, miesięcy lub lat. U zdrowych osób obserwuje się tendencję do coraz rzadszego i łagodniejszego występowania nawrotów opryszczki wraz z upływem czasu. Jak się objawia opryszczka? W miejscu wtargnięcia wirusa, co zwykle następuje przez błonę śluzową, rzadziej przez uszkodzoną skórę, osoba zakażona odczuwa przeczulicę, świąd i pieczenie. Po około 2–3 dniach pojawiają się w zajętej okolicy drobne, bolesne pęcherzyki zapalne wypełnione przeźroczystym płynem, które pękają i pozostawiają bolesne owrzodzenia oraz nadżerki. Zmiany goją się samoistnie, zwykle nie zostawiając śladów. U osób z zakażeniem pierwotnym objawy utrzymują się przez kilka tygodni, w nawrotowym krócej, zwykle przez 10–12 dni. W zależności od umiejscowienia, zakażenia wirusami opryszczki mogą przybierać może różne postacie. Zakażenie HSV-1 zwykle przebiega jako: Opryszczka wargowa. Jest to najczęstsza postać nawrotowa, zwykle o łagodnym przebiegu bez towarzyszących objawów ogólnych. W okolicy ust zwykle w kąciku, na pograniczu błony śluzowej i skóry występują nieliczne skupiska, bolesnych pęcherzyków zapalnych. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej (gingivostomatitis) to zwykle postać pierwotnego zakażenia HSV-1. Pęcherzyki powstają na błonie śluzowej jamy ustnej, po ich pęknięciu tworzą się bolesne nadżerki. Przebieg jest cięższy niż opryszczki wargowej. Występują objawy ogólne: gorączka i złe samopoczucie. Zanokcica opryszczkowa i opryszczka skóry. Zanokcica opryszczkowa jest zakażeniem wału paznokciowego wywołanym przez wirusy opryszczki zwykłej. Zmiany są bolesne i ograniczają się do palców rąk. Zanokcica wywołana przez wirusa HSV-1 często występuje u pracowników ochrony zdrowia, którzy mają kontakt z pacjentami zakażonymi opryszczką – dotyczy np. stomatologów narażonych na kontakt z wydzielinami z jamy ustnej. Podobne zmiany mogą być związane z zakażeniem wirusem HSV-2: występują wówczas wśród dorosłych najczęściej w wieku 20–30 lat po dotykaniu okolic narządów płciowych osób zakażonych wirusem HSV2. Zmiany opryszczkowe mogą także występować w innych okolicach skóry, tzw. opryszczka zapaśników (herpes gladiatorum). Zapalenie spojówek i rogówki (keratitis herpetica, keratitis dendritica) to groźna postać opryszczki, która może doprowadzić do utraty wzroku ze względu na zmętnienie rogówki. Opryszczkowe zapalenie mózgu to choroba bardzo groźna, ale rzadka. Szacowana roczna zapadalność wynosi około 1 na 500 000 osób. Chorują najczęściej dzieci i młodzi ludzie poniżej 20 lat, zwykle w przebiegu zakażenia pierwotnego, oraz dorośli po 50. roku życia, w przebiegu reaktywacji zakażenia. Typowe objawy to: zaburzenia świadomości, zmiany zachowania, gorączka, zaburzenia mowy, niezborność, napady drgawek, niedowłady i porażenia nerwów czaszkowych (objawy ogniskowe). U części chorych występuje obrzęk tarczy nerwu wzrokowego. Śmiertelność chorych nieleczonych sięga 70%. Leczenie acyklowirem zmniejsza śmiertelność do 10–20%. Zapalenie mózgu pozostawia trwałe następstwa (porażenia i inne deficyty neurologiczne) u większości dorosłych chorych. Zakażenia narządowe – np. zapalenie przełyku, zapalenie wątroby, czy opryszczka uogólniona występują najczęściej występuje u pacjentów ze zmniejszoną odpornością, w tym po chemioterapii, otrzymujących leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu narządów czy w przebiegu AIDS, rzadko u osób z prawidłową odpornością. W zaburzeniach odporności przebieg zakażenia HSV jest ciężki, a rokowanie poważne. Zakażenie wirusem opryszczki płciowej (HSV-2) najczęściej przebiega, jako: Opryszczka narządów płciowych: jest prawdopodobnie najczęstszym zakażeniem przenoszonym drogą płciową. Co ważne, większość zakażonych HSV-2 nie zdaje sobie sprawy, że są zakażeni, gdyż przebieg może być skąpoobjawowy, bez typowych pęcherzyków lub zupełnie bezobjawowy. Nawet bez leczenia z czasem objawy stają się coraz łagodniejsze, a nawroty coraz rzadsze. Typowe zmiany towarzyszące zakażeniu narządów płciowych przez HSV-1 lub HSV-2 to zgrupowane zapalne grudki i pęcherzyki na zewnętrznej powierzchni genitaliów, które przypominają opryszczkę na wargach. Zmiany pojawiają się zazwyczaj po 4–7 dniach po kontakcie seksualnym z osobą zakażoną HSV-2 lub HSV-1. Nawroty opryszczki narządów płciowych wywołanej przez HSV-1 są około 6 razy rzadsze niż wywołanej przez HSV-2. Nawrotom opryszczki płciowej często towarzyszy ból, świąd i pieczenie. Ponadto objawy ogólne gorączka, bóle głowy, bóle mięśni, obrzęk i powiększone węzły chłonne pachwinowe oraz złe samopoczucie. Opryszczkowe zapalenie odbytnicy (zapalenie odbytu i odbytnicy) jest u obu płci następstwem stosunków analnych. Zmiany u mężczyzn: występują na żołędzi prącia, napletku, lub na innych częściach okolicy narządów płciowych, w pachwinach, na pośladkach, udach lub wokół odbytu. Z penisa może wyciekać wydzielina. Oddawanie moczu może być utrudnione lub sprawiać ból. Zmiany u kobiet pojawiają się wargach sromowych, łechtaczce lub innych częściach sromu, na pośladkach lub wokół odbytu. Może występować wydzielina z pochwy. Kobiety często skarżą się na bolesne oddawanie moczu oraz tkliwość szyjki macicy przy stosunku. Po 2–3 tygodniach, zmiany przekształcają się w owrzodzenia i nadżerki, czasami pokryte strupem, a potem stopniowo ustępują. W rzadkich przypadkach zajęcie okolicy krzyżowej rdzenia kręgowego może spowodować ostre zatrzymanie moczu oraz objawy zapalenia rdzenia i korzonków nerwowych: ból, utratę lub zaburzenia czucia (parestezje) i wysypki, zwane zespołem Elsberga. Opryszczkowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu to najpoważniejsza, ale bardzo rzadka postać zakażenia wirusem HSV-2 o dużej śmiertelności. Przebiega podobnie jak zapalenie mózgu wywołane przez HSV-1. Co robić w razie wystąpienia objawów opryszczki? Łagodne, mało nasilone, miejscowe zmiany wywoływane przez wirusy opryszczki występują tak często, że są powszechnie znane, bagatelizowane i rzadko bywają przyczyną zgłaszania się do lekarza. Zgłosić się do lekarza powinni chorzy z rozległymi zmianami, opryszczką z towarzyszącymi objawami ogólnymi (np. gorączka, bóle mięśni, uczucie rozbicia, złe samopoczucie) oraz współistniejącymi czynnikami ryzyka, np. pacjenci z ciężkimi chorobami skóry, upośledzoną odpornością, leczeni glikokortykosteroidami, chorzy w trakcie chemioterapii nowotworów lub po radioterapii. Pilnego zgłoszenia się do lekarza wymagają chorzy z objawami neurologicznymi, takimi jak: sztywność karku, zaburzenia świadomości czy objawy ogniskowe, a także zmianami w obrębie narządu wzroku. Leczenia wymaga też opryszczka okolic płciowych. Szybkie zgłoszenie się do lekarza jest ważne ze względu na znacznie większą skuteczność leczenia przeciwwirusowego, które zostanie zastosowane na początku zakażenia w porównaniu z leczeniem zastosowanym później. Jak lekarz stawia diagnozę opryszczki? Wygląd zmian opryszczkowych jest na tyle charakterystyczny, że umożliwia ustalenie rozpoznania na podstawie samego badania lekarskiego. Zakażenia narządowe lub ciężki przebieg choroby wymagają zwykle hospitalizacji oraz wykonania badań dodatkowych. Zakażenie wirusami opryszczki można potwierdzić za pomocą badań serologicznych, które wykrywają swoiste przeciwciała, badań PCR, które wykrywają geny wirusów lub hodowli wirusów na kulturach tkankowych. Jakie są sposoby leczenia opryszczki? Miejscowe zmiany o niewielkim nasileniu niekiedy nie wymagają leczenia. Można miejscowo stosować leki przeciwwirusowe: acyklowir, denotywir, dokozanol lub tromantadynę, a także środki łagodzące objawy i wysuszające, np. pastę cynkową. W cięższych postaciach zakażeń opryszczkowych podaje się ogólnoustrojowo (doustnie lub dożylnie) acyklowir – lek przeciwwirusowy który hamuje replikację wirusów HSV. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie opryszczki? Jeżeli ktoś zaraził się wirusem opryszczki (HSV-1 lub HSV-2), już zawsze ten wirus będzie się znajdował w jego organizmie i okresowo będzie go wydalał w ślinie lub wydzielinach płciowych. Z czasem lub pod wpływem długotrwałego leczenia przeciwwirusowego nawroty opryszczki będą coraz łagodniejsze i coraz rzadsze, niemniej nie ma możliwości całkowitego wyleczenia zakażenia HSV. Leki przeciwwirusowe nie niszczą wirusa, hamują tylko jego replikację (mnożenie się). Co trzeba robić po zakończeniu leczenia opryszczki? Po przebyciu pierwotnego zakażenia wirusem opryszczki warto pamiętać o częstych nawrotach zakażenia (ok. połowy zakażonych) i przygotować się na jego wystąpienie. Dlatego chorzy z opryszczką płciową powinni dysponować lekiem przeciwwirusowym, który będzie można zastosować od pierwszych dni reaktywacji zakażenia, a pacjenci po przebyciu zapalenia rogówki powinni pozostawać pod kontrolą okulisty. Opryszczka – jak do niej dochodzi i jak ją leczyć? Zakażenie HSV występuje najczęściej pod postacią opryszczki błony śluzowej jamy ustnej i skóry okolicy okołowargowej (herpes labialis). Jest ona powodowana głównie przez wirusa HSV-1, natomiast wirus HSV-2 jest odpowiedzialny za infekcje w okolicy okołogenitalnej i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Opryszczka wargowa – jak dochodzi do zakażenia? Na opryszczkę wargową częściej chorują kobiety niż mężczyźni. Szacuje się, że na całym świecie wirusem HSV-1 zarażonych jest 3,7 miliarda osób poniżej 50. roku życia. Większość zakażeń opryszczką jamy ustnej i narządów płciowych przebiega bezobjawowo. Zakażenie HSV-1 może nastąpić w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą chorą (przez ślinę, rany, powierzchnię w jamie ustnej i wokół niej), rzadziej przez korzystanie z tych samych przedmiotów codziennego użytku (np. kubek, sztućce). Największe ryzyko przeniesienia wirusa istnieje w momencie występowania pęcherzy, ale do zakażenia może dojść również wtedy, gdy skóra wokół ust wydaje się zdrowa. Opryszczka wargowa – objawy Zakażenie może mieć postać pierwotną lub nawrotową. Zakażenie pierwotne najczęściej nie daje objawów. Objawowo może ujawnić się jako: zanokcica opryszczkowa, opryszczkowe zapalenie jamy ustnej i dziąseł, opryszczkowe zapalenie mózgu, opryszczka zapaśników, opryszczka genitalna, wyprysk opryszczkowaty. Opryszczka u dzieci Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej i dziąseł występuje przede wszystkim dzieci do 5. roku życia i to właśnie ta grupa wiekowa jest na nie najbardziej narażona. U dziecka, u którego doszło do zakażenia, występują: gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, pęcherzyki w jamie ustnej, które pękając, powodują powstawanie nadżerek; pęcherzyki mogą powstawać również na dłoniach i twarzy. Objawy te utrzymują się przez ok. 1-2 tygodnie. Co sprzyja nawrotom opryszczki? Do czynników sprzyjających nawrotom choroby należą: fizyczne przemęczenie organizmu, stres, ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe, infekcje – głównie górnego odcinka dróg oddechowych, korzystanie z solarium, urazy w okolicy ust, przemarznięcie, wychłodzenie, przyjmowanie leków immunosupresyjnych. menstruacja. Fazy opryszczki wargowej Pierwszymi symptomami wystąpienia opryszczki wargowej są swędzenie, pieczenie skóry w okolicy ust, a także zaczerwienienie. Następnie pojawiają się małej wielkości grudki. Towarzyszące temu etapowi świąd i mrowienie są bardzo dokuczliwe. Ponadto może wystąpić ból w okolicy ust. Krosty są bolesne i zazwyczaj gromadzą się w jednym miejscu, np. w kąciku ust. W trzeciej fazie mamy do czynienia z pęcherzykami, które są wypełnione płynem surowiczym. Czwarta faza polega na pękaniu pęcherzyków i uwalnianiu zgromadzonego w nich płynu surowiczego. Ma to miejsce po około siedmiu-dziesięciu dniach od chwili wystąpienia pierwszych symptomów opryszczki. Jest to faza, która charakteryzuje się wzmożonym ryzykiem przenoszenia opryszczki wargowej. W kolejnym etapie mamy do czynienia z wystąpieniem nadżerki w miejscu pękniętych pęcherzyków. W szóstej fazie zmiany goją się. Nadżerki przekształcają się w strupy, które odpadają po kilku dniach. Leczenie opryszczki Wielu pacjentów uważa opryszczkę za dosyć banalną chorobę. Jednak należy pamiętać, że podjęcie leczenia pozwala skrócić przebieg choroby i nieprzyjemne objawy oraz zmniejsza dyskomfort związany z kosmetycznym defektem w obrębie ust, w efekcie czego zwiększa się jakość życia chorego. Lekarz na podstawie wywiadu decyduje, jaki sposób leczenia zastosować u pacjenta – leczenie objawowe, czyli epizodyczne (stosuje się je w chwili pojawienia się czynnej choroby) lub przewlekłe (supresyjne). Terapia lekiem przeciwwirusowym stosowanym doustnie powinna być wsparta leczeniem miejscowym, natomiast leczenie supresyjne zazwyczaj opiera się na kilkumiesięcznym przyjmowaniu leków doustnych przez okres 4-6 miesięcy. Najskuteczniejszymi lekami dostępnymi dla osób zakażonych HSV są leki przeciwwirusowe (acyklowir, famcyklowir, walacyklowir). Pomagają one zmniejszyć nasilenie i częstotliwość objawów, ale nie mogą wyleczyć infekcji. Najczęściej stosowanym lekiem z wyżej wymienionych jest acyklowir, który skutecznie hamuje namnażanie HSV, ponadto zmniejsza ból i przyspiesza gojenie ran. Miejscowe stosowanie 5% kremu z acyklowirem skraca czas trwania choroby o dwa dni. Przeczytaj również: Acyklowir – jakie ma zastosowanie? Do stosowania miejscowego przeznaczone są również inne leki przeciwwirusowe – dokozanol, denotywir czy tromantadyna. Ponadto zaleca się stosowanie preparatów łagodzących objawy i o działaniu wysuszającym, np. pasta cynkowa. Z preparatów doustnych bez recepty dostępne są tabletki z acyklowirem w dawce 200 mg, które w leczeniu opryszczki stosowane są na ogół 5 razy dziennie przez 5 dni. Czy opryszczka wargowa może się przenieść na narządy płciowe? Opryszczkę narządów płciowych najczęściej wywołuje HSV-2, który prawie we wszystkich przypadkach zakaża okolice płciowe. Zakażenie HSV-1 pojawia się najczęściej na twarzy i śluzówkach jamy ustnej. W znacznej ilości państw doszło do modyfikacji pod względem częstości występowania obu serotypów – HSV-1 pojawia się coraz częściej w okolicy narządów płciowych, co ma związek ze zmianą zachowań seksualnych [1-3]. Może zdarzyć się tak, że opryszczka przeniesie się na inne części ciała na skutek dotknięcia zmiany występującej na ustach czy na narządach płciowych, lecz taka sytuacja ma miejsce w czasie pierwotnego zakażenia, gdy nie wytworzyły się jeszcze swoiste przeciwciała ochronne. Nie zmienia to faktu, że nie powinno się dotykać zmian opryszczkowych. Pamiętajmy, że standardowe procedury higieniczne, do których należy mycie rąk po kontakcie z narządami płciowymi oraz po skorzystaniu z toalety, a także powstrzymanie się od pocierania oczu pomogą nam uchronić się przed zakażeniem opryszczką. Źródła: Lafferty Downey L., Celum C., Wald A.: Herpes simplex virus type 1 as a cause of genital herpes: impact on surveillance and prevention. J Infect Dis 2000, 181, 1454-1457. Mertz Rosenthal Stanberry Is herpes simplex virus type 1 (HSV-1) now more common than HSV-2 in first episodes of genital herpes. Sex Transm Dis 2003, 30, 801-802. Roberts Pfister Spear Increasing proportion of herpes simplex virus type 1 as a cause of genital herpes infection in college students. Sex Transm Dis 2003, 30, 797-800. Odpowiedzi na pytania naszych czytelników Opryszczka – przyczyny i leczenie opryszczki Opryszczka jest nazwą ogólną dla zakażeń opryszczkowych. Jest to wykwit skórny pojawiający się najczęściej w okolicy czerwieni wargowej. Zmiana ta wywoływana jest przez wirus HSV1 i HSV2 z grupy Herpes simplex virus. Zakażenie to jest dosyć powszechne, dochodzi do niego najczęściej w dzieciństwie (HSV1) lub podczas kontaktów seksualnych z zakażonym partnerem (HSV2). To właśnie ludzie są jedynym źródłem zakażenia wirusem opryszczki. Każda osoba, u której chociaż raz pojawiła się ta nieprzyjemna dolegliwość, jest jej nosicielem aż do końca życia. Niektórzy przechodzą ten stan zupełnie bezobjawowo. Opryszczka zazwyczaj pojawia się na ustach. Zakażenie wirusem opryszczki może przybierać postacie: opryszczkowe zapalenie mózgu, opryszczkowe zapalenie opon mózgowych, wyprysk opryszczkowy, opryszczkowa choroba gałki ocznej, opryszczkowe pęcherzykowe zapalenie skóry, opryszczkowe zapalenie gardła i migdałków, opryszczkowe pęcherzykowe zapalenie skóry, inne postacie zakażenia wirusem opryszczki. Jeżeli chodzi o wirusa opryszczki to nigdy nie znamy dnia ani godziny, kiedy nas zaatakuje. Według niektórych szacunków jego nosicielami jest nawet 90% społeczeństwa. Nie zbadano jeszcze, dlaczego z tych 90% z opryszczką zmaga się tylko niewielka część, wiadomo jednak, że pierwszy epizod bolesnych wykwitów w okolicy wargi czy nosa może wystąpić w każdym momencie. Jeśli cieszymy się, że przez całe życie nie mieliśmy opryszczki, niestety, pewności, że tak zostanie, nie ma. Kiedy wirus nie jest zajęty oszpecaniem naszych ust, w formie latentnej, czyli utajonej, przebywa w końcówkach nerwów, np. zwojach czuciowych w okolicach kręgosłupa. Kolejną ciekawostką jest fakt, że opryszczka to bardzo bliska krewna ospy wietrznej i półpaśca. Doprawdy trudno sobie wyobrazić rodzinę, której odwiedziny byłyby nam bardziej niemiłe. Co gorsza, jeśli ma się pecha, można w życiu doświadczyć wszystkich tych chorób, przy czym opryszczki bardzo wiele razy. Bo z opryszczką bywa różnie. Może się nie ujawnić nigdy, choć wirus drzemie w naszych zwojach nerwowych, może się ujawnić raz i zamilknąć na zawsze, a może nawracać nawet co dwa tygodnie. I wciąż nie ma lekarstwa. Wypróbuj plastry na opryszczkę Ponieważ wirus HSV 1 może się ujawniać pod wpływem zmian gospodarki hormonalnej, niektóre kobiety w ramach dodatkowej atrakcji, oprócz okresu, mają co miesiąc na wardze bolesny i szpetny wykwit. Taki jest bowiem sens życia opryszczki: co jakiś czas, gdy zostanie odpowiednio pobudzona, pełznie z głębi nerwów na powierzchnię skóry, najczęściej jest to granica wargi, gdzie najpierw daje o sobie znać piekąc i pobolewając, potem eksploduje maleńkimi, nabrzmiałymi od cieczy pęcherzykami, swędzącymi i bolesnymi, a później zamienia się w strupek, który po kilku następnych dniach znika. Jak dobrze pójdzie, nie pozostawiając blizny. Powstające na wardze pęcherzyki wypełnione są treścią surowiczą, a następnie wydzieliną ropną, które jak wcześniej wspomniano zamienia się w strupek. Zanim pojawia się bolesne pęcherze odczuwalne może być mrowienie, pieczenie oraz swędzenie i niewielki ból. Objawy dotyczące skóry i błon śluzowych są do siebie bardzo podobne. Nie rzadko w przebiegu opryszczki u zarażonego dochodzi do powiększenia węzłów chłonnych. Nieco rzadziej obserwuje się występowanie opryszczki narządów płciowych (zakażenie może być pierwotne lub nawrotowe). Zakażenie pierwotne charakteryzuje się z reguły ciężkim przebiegiem. Do zakażenia dochodzi najczęściej po kontakcie seksualnym z bezobjawowym nosicielem. Po okresie wylęgania zakażenia (3-7 dni) u kobiet oraz mężczyzn pojawiają się objawy ogólne, w postaci: bólu głowy, wysokiej temperatiury oraz bólu mięśni. U mężczyzn wykwity skórne w formie pęcherzyków lokalizują się na prąciu lub (rzadko) na wewnętrznej części ud lub mosznie. Z kolei u kobiet pęcherzyki rozwijają się na wargach sromowych, w pochwie, kroczu, a nawet szyjce macicy. Zdarza się, że występują również inne symptomy, takie jak wydzielina śluzowa z cewki moczowej lub pochwy czy powiększenie węzłów chłonnych pachwinowych. W zakażeniu pierwotnym może dojść do zaburzeń w oddawaniu moczu. Objawy zakażenia opryszczką pojawiają się od 1 do nawet 26 dni od kontaktu ze źródłem zakażenia. Jednak okres ten zazwyczaj wynosi około siedem dni. Najczęściej opryszczka jest zaraźliwa w fazie czynnej, czyli wtedy gdy w okolicy wargi pojawiają się wykwity w formie pęcherzyków napełnionych płynem. To w nim znajdują się wirusy. Gdy ranka zaschnie, strupek traci tę największą moc rażenia. Warto pamiętać, że objawy opryszczki mogą powracać na skutek oddziaływania czynników zewnętrznych, w postaci: miesiączki, wyziębienia organizmu, stresu, osłabienia organizmu, usunięcie zęba, przemęczenia, niedożywienia, ekspozycji na silne promieniowanie słoneczne. Skąd się bierze opryszczka i jak ją leczyć? Epizod opryszczki trwa od czterech do dziesięciu dni. Wydaje się, że zdarzają się gorsze rzeczy niż kilka krostek na wardze przez tydzień i oczywiście tak jest, ale mimo niskiej szkodliwości zdrowotnej (ze społeczną trochę gorzej, bo wirus przenosi się bardzo łatwo), nie można wirusa HSV 1 lekceważyć. Przede wszystkim trzeba uważać, żeby nie przetransportować go z wargi do oka, bo to grozi zapaleniem rogówki, a nawet jej owrzodzeniem, co może się zakończyć utratą wzroku. O ile więc kobieta nie musi wyrzucać szminek, których używała w czasie wykwitu opryszczki, bo wirusem zarażona jest tak czy siak, o tyle oko osoby zarażonej jest „czyste” i należy zadbać, by takie pozostało. Najlepiej więc po każdym kontakcie palców z wykwitem opryszczki starannie umyć ręce. Aby przyspieszyć gojenie się opryszczki zastosuj serum regenerujące Cannadent. Zawarte w nim goździki, olejek konopny i wyciąg z jodły syberyjskiej przyspieszają gojenie oraz działają przeciwbólowo i antybakteryjnie. Bardzo rzadko, ale jednak zdarza się, że po drodze do warg, wirus wyruszający ze zwojów nerwowych zbłądzi w kierunku głowy. Może wywołać zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych albo zapalenie mózgu; bardzo trudne do wyleczenia. A nawet gdy zostanie wyleczone, pozostawia przykre konsekwencje neurologiczne. Objawy mogą przypominać wykluwającą się grypę, zatem trzeba pamiętać, że strzeżonego pan Bóg strzeże. Nie tylko ze względu na powikłania, ale także częste nawroty, warto wykonać wysyłkowe badania na zakażenie wirusem opryszczki dostępne na Medonet Market. Wymaz jest pobierany z policzka, a czas oczekiwania na wyniki wynosi 7 dni roboczych. Na bardziej skomplikowane formy przebiegu opryszczki szczególnie narażone są dzieci i osoby z obniżoną odpornością i osłabionym układem immunologicznym. U dzieci, a trzeba wiedzieć, u których zakażenie wirusem następuje zwykle przed ukończeniem 5 roku życia, opryszczka może manifestować się w postaci zapalenia jamy ustnej. W niebezpieczeństwie są też noworodki, których matki nie chorowały na opryszczkę i w związku z tym nie przekazały im przeciwciał. Takie maleństwa trzeba szczególnie chronić przed chorującymi na opryszczkę. Z kolei u osób z niską odpornością wirus zaatakować może narządy wewnętrzne i przejawiać się w formie rozległych owrzodzeń na ciele. Gdy w perspektywie ma się zapalenie mózgu, krostki nad wargą rzeczywiście jawią się w nieco jaśniejszym świetle niż do tej pory. Może to jest metoda na oswojenie znienawidzonej opryszczki? Jakkolwiek skutecznie by jej jednak nie oswajać, trzeba wiedzieć, co zrobić, żeby ją leczyć. Często pacjenci nie zgłaszają się z opryszczką do lekarza, zadając sobie pytanie co na opryszczkę i zdając się na dostępne w aptekach preparaty bez recepty. Opryszczka – przebieg, leczenie infekcji. Domowe sposoby na opryszczkę Na ogół diagnoza jaką jest opryszczka stawiana jest w oparciu o całkowity obraz kliniczny pacjenta (występujące objawy) lub po padaniu ginekologicznym i urologicznym (opryszczka narządów płciowych). Zdarza się jednak, że specjalista ma wątpliwości diagnostyczne, dlatego w takich sytuacjach wykorzystuje poniższe badania: wykrywanie wirusa DNA HSV przy użyciu metody PCR – metoda ta jest bardzo czuła; ujemny wynik badania NIE wyklucza, że doszło do zakażenia; izolacja wirusa HSV w hodowli komórkowej – badanie to wykorzystywane jest głównie w diagnostyce opryszczki narządów płciowych; tutaj podobnie wynik ujemny nie wyklucza zakażenia; badanie serologiczne – przeciwciała przeciwko wirusowi HSV pojawiają się w krwi człowieka kilka tygodni po zakażeniu. Wykrycie przeciwciał anty HSV2 wskazuje najczęściej na opryszczkę narządów płciowych, natomiast wykrycie tylko HSV1 będzie trudniejsze w ocenie, ponieważ opryszczka wargowa występuje bardzo często. Należy pamiętać również o diagnostyce różnicowej. Opryszczkę błony śluzowej jamy ustnej oraz gardła różnicuje się z: Natomiast opryszczkę narządów płciowych należy różnicować z: półpaścem, kiłą, wrzodem wenerycznym. Co na opryszczkę? Wiele może zdziałać pomoc różnych preparatów dostępnych w aptece. Ale w przypadku często nawracających wykwitów opryszczki warto rozważyć leczenie nie tyle doraźne, czyli skoncentrowane na jak najszybszym wysuszeniu i zlikwidowaniu pęcherzyków i strupków, co dłuższą terapię lekiem antywirusowym, przepisywanym na receptę. Jeśli dobrze pójdzie, po takiej intensywnej kuracji częstość epizodów zmniejszy się, a może nawet na dłuższy czas będziemy mogli o opryszczce zapomnieć. W przypadku opryszczki liczy się czas: im szybciej zareagujemy, czyli wychwycimy najwcześniejsze objawy, tym większa szansa, że będą one łagodniejsze. Aby szybko i skutecznie zadziałać w leczeniu opryszki, zastosuj COMPEED Plastry na opryszczkę, które działają łagodząco, przyspieszają gojenie i są niewidoczne. Poza tym dobrze jest nauczyć się rozpoznawać czynniki, które wywołują opryszczkę z lasu, czyli ze zwojów czuciowych układu nerwowego. Należą do nich: światło słoneczne, niska temperatura, stres, osłabienie, przeziębienie, miesiączka. Warto też zadbać o układ odpornościowy; jego wzmocnienie z pewnością pokrzyżuje opryszczce jej niecne plany. Pociechą może być informacja, że naukowcy pracują nad szczepionką przeciwko temu grasującemu po naszej twarzy opryszkowi. Jeśli masz problemy z nawracającą opryszczką, sięgnij po suplement diety z lizyną, który wzmacnia organizm i wspiera tworzenie przeciwciał, minimalizując ryzyko nawrotu opryszczki. Polecamy także serum regeneracyjne na pleśniawki i opryszczkę Cannaderm dostępne na Medonet Market. Sprawdź: Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online – szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. Opryszczka wargowa – niewielka, ale uporczywa zmiana Opryszczka wargowa, czyli popularne “zimno”, to uciążliwa choroba wywołana przez wirusa, która powoduje bolesne owrzodzenia w okolicy ust. Najłatwiej zarazić się… Opryszczka – przebieg, leczenie infekcji. Domowe sposoby na opryszczkę Opryszczka to nieprzyjemna, swędząca, bolesna zmiana na ustach, która długo się goi. Pospolicie jest nazywana “zimnem”. Do zarażenia się opryszczką zazwyczaj… Leki na opryszczkę – rodzaje, domowe sposoby Skuteczne leki na opryszczkę to przede wszystkim potrzeba osób w wieku dojrzewania. Jednak również starsi potrafią zmagać się z tym problemem. Jest to zaraźliwa… Dorota Brzostek | Onet. Maść na opryszczkę – dlaczego jest skuteczna? Maść na opryszczkę zawiera substancje, które pomagają walczyć z wirusem, chronią oraz regenerują chore miejsce. Opryszczka wygląda nieestetycznie i przeszkadza w… Opryszczka u dzieci – przyczyny, objawy Opryszczka u dzieci to bardzo poważny problem, jej objawy i przebieg są znacznie ostrzejsze niż u osób dorosłych. Opryszczka u dzieci może pojawić się nie tylko… Magdalena Wawszczak Lek na opryszczkę – przyczyny opryszczki, leczenie Opryszczka wargowa jest spowodowana wirusem HSV. Dolegliwość może przebiegać bez objawów, ale w większości przypadków pojawiają się pęcherze, owrzodzenia śluzówki… Opryszczka w ciąży – objawy i leczenie Opryszczka w ciąży może być skutkiem zakażenia wirusem HSV1 lub HSV2. Pierwszy wirus dotyczy opryszczki wargowej, a drugi opryszczki narządów płciowych. Jak może… Acyklowir – zastosowanie, działanie, skutki uboczne Acyklowir to lek zwalczający wirusa opryszczki, a w mniejszym stopniu również wirusa ospy wietrznej. Stosowany jest również w przypadku kilku innych infekcji… Marlena Kostyńska Leki przeciwwirusowe – działanie, zastosowanie, środki ostrożności. Leki przeciwwirusowe na grypę, ospę, opryszczkę i półpaśca Leki przeciwwirusowe są coraz popularniejsze. W okresach wzmożonych infekcji stosują je zarówno dorośli, jak i dzieci. Stanowią skuteczną pomoc w walce z… Herpes – opryszczka pospolita Herpes to pierwszy człon rozwinięcia obcojęzycznego skrótu HSV, czyli Herpes Simplex Virus. Po polsku zwyczajowo określamy to schorzenie opryszczką zwykłą lub…